Moi Drodzy, dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie zarówno tutaj na blogu jak i na moich mediach społecznościowych. Niełatwo było wybrać, stąd moje opóźnienie w ogłoszeniu wyników konkursu. Ale już wiem i 3 komplety po 2 książki wędrują do Moniki i jej przyjaciółki Emilki, do Magdy i jej syn Michała oraz do Pani, która na Instagramie prowadzi profil @smakodzyskany i do jej kuzynki Małgosi. A poniżej możecie przeczytać nagrodzone komentarze. Gratuluję wszystkim wygranym i czekam na wasze adresy przesłane na greenmorning.pl@gmail.com, a jeszcze lepiej proszę numer najbliższego paczkomatu + wasz adres mailowy+ nr telefonu. 

Komentarz Magdy:
Dziele moja pasje do gotowania razem z moim synem Michałem. Wspólne doświadczenia, nauka gotowania, budowanie więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem ma miejsce również w kuchni. Wspólnie odkrywamy tajniki gotowania, eksperymentujemy z nieznanymi wcześniej składnikami i uczymy się nawzajem, jak tworzyć smaki, które zapadają w pamięć.
Nasze kulinarne przygody są pełne śmiechu, wyzwań i niespodzianek smakowych. Każdy przepis ma swoją historię, od prostych dań rodzinnych po bardziej wyrafinowane potrawy. Tak się skalda, ze zaczynaliśmy wspólne gotowanie od przepisów właśnie z kawa zbożowa Inka.
Nasze doświadczenia pokazują, że gotowanie to nie tylko sposób na zaspokojenie głodu, ale także doskonały sposób na budowanie więzi rodzinnych.
*
Komentarz Moniki:
Podzieliłabym się książką z moją przyjaciółką, Emilką, również fotografką. To tu, na Twoim blogu Kingo, pierwszy raz przeczytałam określenie „sister in photography”, ale długo nie sądziłam, że mi się to przydarzy. Znalazłam Emilkę w wirtualnej przestrzeni i zrozumiałam, co to prawdziwe siostrzeństwo, nie tylko w życiu, ale i w pracy twórczej. Świat staje się piękniejszy, kiedy obok jest ktoś, kto patrzy w ten sam obiektyw, lecz widzi coś innego i nagle dzieje się magia. Jest piękniejszy, kiedy drugi człowiek dodaje nam skrzydeł, kiedy wspólnie się rozwijamy, uczymy od siebie i tworzymy piękno. Książka to jeden z lepszych prezentów, jakim się można podzielić. Usiadłybyśmy sobie z czymś pysznym, podziwiały zdjęcia, a potem myślały, który z przepisów najpierw wypróbować – tak pewnie powstałyby nasze kolejne, wspólne wspomnienia, do których na pewno wrócimy po latach – wierzę, że tych sporo przed nami i że, jako sędziwe staruszki, nadal będziemy razem patrzeć w jeden obiektyw (obyśmy coś jeszcze przez niego zobaczyły):)))))

*
Komentarz @smakodzyskany:
Piękna mroźna zima, początek lat 90-tych, ja jako mała dziewczynka brnę do szkoły ośnieżoną drogą wśród oszronionych drzew, jest mi zimno, coraz zimniej. W szkole czeka mnie niespodzianka, kubek gorącego napoju o przedziwnym smaku i aromacie. Okazała się to być kawa zbożowa Inka. Malutka wiejska szkoła do której uczęszczałam miała tradycję, że w sezonie grzewczym zapewnia kubek gorącej zbożówki każdemu uczniowi. To był piękny zwyczaj w którym szkoła dbała nie tylko o wykształcenie ale również także o komfort i dobre samopoczucie uczniów, zwłaszcza, że niektórzy musieli dziennie przemierzać kilka kilometrów w jedną stronę.
Kilka lat później wraz z rodzicami przeprowadziłam się do innej miejscowości, byłam zdziwiona brakiem dostępności kawy zbożowej dla wszystkich uczniów. Potem już nigdzie z tym się nie spotkałam. Ciekawa jestem, czy w szkole w której spędziłam pierwsze lata nauki, dalej jest kontynuowana tradycja serwowania każdemu uczniowi rozgrzewającej Inki?
A książkę podarowałabym mojej kuzynce Małgosi z którą wspólnie przemierzałyśmy drogę do szkoły.