Zupa krem z czerwonej kapusty i sesja dla magazynu Country

Dziś dzielę się z Wami kadrami z pięknej fioletowej sesji dla magazynu Country oraz przepisem na pyszną rozgrzewająca zupę z czerwonej kapusty.

Sesja wraz z przepisami ukazała się w lutowym numerze właśnie dostępnym już na rynku, więc jeśli macie ochotę ugotować inne przysmaki z dzisiejszych zdjęć zapraszam do kiosków lub po wydanie online. 

Znajdziecie w nim oprócz przepisu na zupę, (którym dzięki uprzejmości redakcji dzielę się z Wami tutaj)- również przepisy na : Modre gołąbki z kaszą gryczaną i grzybami, Fioletowy „Eliksir Młodości”, kiszoną z chili i czerwonym pieprzem kapustę i kapuściane kofty (czyli wege pulpety) z fioletowym sosem i surówkę z czerwonej kapusty z awokado i granatem.  Smacznego!



Sylwester 2024- sesja kulinarna dla magazynu Weranda

Sesja powstała na zlecenie magazynu Weranda i ukazała się w styczniowym wydaniu- dostępnym właśnie w kioskach.

Znajdziecie w magazynie przepisy na proste i ciekawe dania na przyjęcia karnawałowe (czy ktoś jeszcze robi coś takiego?). 

Jest przepis na mini wege burgery, pyszną sałatkę z arbuza i melona, kanapki krakersowe z brukselka i granatem oraz deser malinowy podawany w kieliszkach i zielony ostry koktajl serwowany oryginalnie w probówkach. 

Zapraszam do kiosku lub po wydanie online. 



Żegnaj 2023 roku- dziękuję za wszystko co przyniosłeś!

To był dobry rok. Rok wielu nowych wyzwań i zmian w moim życiu zawodowym. Powoli zamieniam pracę fotografa kulinarnego na pracę terapeuty dla par (chcesz wiedzieć więcej ZOBACZ TUTAJ). Właśnie jestem na końcowym etapie zdobywanie certyfikacji w USA w rewolucyjnej metodzie terapeutycznej IMAGO . Właściwie to już od dobrego roku intensywnie pracuję na drugim etacie. I choć robienie zdjęć i uczenie fotografii uwielbiam to pomaganie parom przynosi niesamowitą satysfakcje i nadaje mojej pracy głębszy sens. I jeśli doba miałaby 48 godzin to zdecydowanie chciałabym robić obie rzeczy i nie rezygnować z żadnej ale… czas niestety dla mnie nie chcę się rozciągnąć więc godzenie 2 pełnych etatów skutkuje tym, że fotografii w moim 2023 roku było mniej niż w poprzednich.

Czy zamierzam zupełnie zrezygnować z fotograficznej kariery? Nie wiem – zobaczymy jak potoczy się życie, jak do tej dziedziny wkroczy sztuczna inteligencja (choć nie do końca wierzę że szybko nas wszystkich zastąpi), jak będę sobie radzić z łączeniem 2 pełnych etatów. Lubię robić w życiu nowe rzeczy, lubię nowe wyzwania, wdrapałam się na górę z napisem „fotografia kulinarna” posiedziałam na niej 10 lat, od dobrych 5 lat równolegle wchodzę na inną górę (nie planowałam, nawet nie za bardzo chciałam, życie mnie postawiło przed pewnymi lekcjami- zdałam je dość dobrze ale dopiero wtedy -kiedy po wielkich poszukiwaniach, doszkalaniu, zagranicznych warsztatach – miesiącach terapii- znalazłam kogoś kto był mi/nam w stanie pomóc. I zadziało się dokładnie tak samo jak z moimi kursami fotograficznymi. Kiedy w 2010 roku chciałam się uczyć w Polsce fotografii kulinarnej nie było za bardzo nikogo, kto chciał to robić. 

Obiecałam sobie wtedy, że kiedy się nauczę- podam dalej i będę dzielić się wiedzą. Efekt był oszałamiający- przez 10 lat na kursach w modelu 1:1 przeszkoliłam około 400 osób, ludzie przyjeżdżają do mnie z całej Europy.  I tak samo zadziało się w działce terapeutycznej- kiedy udało nam się z mężem wyjść z relacyjnego kryzysu po zdradzie i uczynić ten kryzys największą związkową trampolina rozwoju – od razu pojawili się ludzie, których to zainspirowało, którzy chcieli się uczyć na naszej wiedzy i doświadczeniach. I tak (w wielkim skrócie, bo to przecież blog fotograficzno/kulinarny a nie rozwojowy) zaczęła się moja praca na drugi etat. 

A teraz wróćmy już do fotograficznego 2023 roku- dużo się w nim działo. W moim corocznym liczeniu zdjęć które ukazały się w druku zebrała się całkiem przyzwoita liczba 178 zdjęć. Publikowałam w prasie polskiej, włoskiej, niemieckiej, francuskiej i holenderskiej. Wszystkie zagraniczne kontrakty zdobyłam dzięki mojej agencji House of Picture. 

I w tym roku również, jak zwykle szkoliłam dziesiątki  fotografów kulinarnych (choć z wiadomych przyczyn było tych szkoleń trochę mniej niż w latach ubiegłych). I tak sobie myślę, że jeśli są wśród Was Ci, którzy od lat marzą aby przyjechać na kurs fotografii kulinarnej do mojego studia i jeszcze tego marzenia nie spełnili to uważam, że nadszedł najwyższy czas aby to marzenie zrealizować, bo- szczerze powiedziawszy- nie wiem ile jeszcze szkolenia z tej dziedziny będę prowadzić. 

A w tegorocznych licznych sesjach- jak zwykle pomagały mi moje serdeczne przyjaciółki i asystentki. Kasia Kowalczyk, Renata Mogilewska, Ania Simon, Agnieszka Nowak- dziękuję Wam Moje Drogie serdecznie-bez Was nie dałabym rady- wnosicie do mojej pracy wszystko to co najlepsze.

Zdjęcia z kalendarza:
1. Styczeń- zdjęcie otwierające sesje o przyjęciu sylwestrowym 2024- ukazało się w styczniowym numerze miesięcznika Weranda- wydanie już dostępne w kioskach
2. Luty- Burgery z panierowanym camembertem i sosem żurawinowym- z tej samej sesji
3. Marzec- Babka majonezowa z Wielkanocnej sesji dla magazynu Weranda. 
4. Kwiecień- Żółtka zapiekane na parmezanowej chmurce 
5. Maj- Pavlova z Truskawkami- zdjęcie z sesji dla cukierni Małgosia
6. Czerwiec- 3 kolorowe szparagi- zdjęcie otwierające sesję do majowego wydania miesięcznika Country- we współpracy z Anią Simon
7. Lipiec- Sałatka z porzeczkowym vinegretem- zdjęć wraz z większa sesją czeka na publikację w następnym roku 2024
8. Sierpień Spaghetti z pędami nasturcji- zdjęcie opublikowane w październikowym numerze magazynu Country- asystowała nieoceniona Kasia Kowalczyk- dziękuję.
9. Wrzesień- słodki mus z awokado- zdjęcie ze styczniowego wyjazdu na Sycylię- wraz z całą awokadową sesją czeka na publikację w 2024 roku
10. Październik- zupa z pieczonej dynii-zdjęcie opublikowane w październikowym numerze magazynu Country- asystowała nieoceniona Kasia Kowalczyk- dziękuję.
11. Listopad- Sałatka z czerwonej kapusty z awokado i granatem- mała zapowiedź sesji która wkrótce w kioskach wraz z lutowym wydaniem miesięcznika Country.
12. Grudzień- przecudowne pierniczki od Iga Sarzyńska wzrusza Toruń.  

A jak Moje Drogie ułożył się Wasz 2023 rok? Robicie takie roczne podsumowania? Uważacie, że warto?
Ja uważam, ze jak najbardziej tak- warto wyznaczać sobie cele i warto patrzeć ile z nich udało się zrealizować -to inspiruje, dyscyplinuje i pomaga. Ściskam Was wszystkich serdecznie- dziękuję, że cały czas tu ze mną jesteście. Odezwijcie się może w komentarzu- żebym wiedziała, że jest tu jeszcze dla kogo od czasu do czasu coś opublikować. Choć już dawno przestałam sobie obiecywać, że będę to robić regularnie 😉 Życzę Wam wspaniałego Nowego 2024 roku!



Ogłoszenie wyników konkursy z książką Inki

Moi Drodzy, dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie zarówno tutaj na blogu jak i na moich mediach społecznościowych. Niełatwo było wybrać, stąd moje opóźnienie w ogłoszeniu wyników konkursu. Ale już wiem i 3 komplety po 2 książki wędrują do Moniki i jej przyjaciółki Emilki, do Magdy i jej syn Michała oraz do Pani, która na Instagramie prowadzi profil @smakodzyskany i do jej kuzynki Małgosi. A poniżej możecie przeczytać nagrodzone komentarze. Gratuluję wszystkim wygranym i czekam na wasze adresy przesłane na greenmorning.pl@gmail.com, a jeszcze lepiej proszę numer najbliższego paczkomatu + wasz adres mailowy+ nr telefonu. 

Komentarz Magdy:
Dziele moja pasje do gotowania razem z moim synem Michałem. Wspólne doświadczenia, nauka gotowania, budowanie więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem ma miejsce również w kuchni. Wspólnie odkrywamy tajniki gotowania, eksperymentujemy z nieznanymi wcześniej składnikami i uczymy się nawzajem, jak tworzyć smaki, które zapadają w pamięć.
Nasze kulinarne przygody są pełne śmiechu, wyzwań i niespodzianek smakowych. Każdy przepis ma swoją historię, od prostych dań rodzinnych po bardziej wyrafinowane potrawy. Tak się skalda, ze zaczynaliśmy wspólne gotowanie od przepisów właśnie z kawa zbożowa Inka.
Nasze doświadczenia pokazują, że gotowanie to nie tylko sposób na zaspokojenie głodu, ale także doskonały sposób na budowanie więzi rodzinnych.
*
Komentarz Moniki:
Podzieliłabym się książką z moją przyjaciółką, Emilką, również fotografką. To tu, na Twoim blogu Kingo, pierwszy raz przeczytałam określenie „sister in photography”, ale długo nie sądziłam, że mi się to przydarzy. Znalazłam Emilkę w wirtualnej przestrzeni i zrozumiałam, co to prawdziwe siostrzeństwo, nie tylko w życiu, ale i w pracy twórczej. Świat staje się piękniejszy, kiedy obok jest ktoś, kto patrzy w ten sam obiektyw, lecz widzi coś innego i nagle dzieje się magia. Jest piękniejszy, kiedy drugi człowiek dodaje nam skrzydeł, kiedy wspólnie się rozwijamy, uczymy od siebie i tworzymy piękno. Książka to jeden z lepszych prezentów, jakim się można podzielić. Usiadłybyśmy sobie z czymś pysznym, podziwiały zdjęcia, a potem myślały, który z przepisów najpierw wypróbować – tak pewnie powstałyby nasze kolejne, wspólne wspomnienia, do których na pewno wrócimy po latach – wierzę, że tych sporo przed nami i że, jako sędziwe staruszki, nadal będziemy razem patrzeć w jeden obiektyw (obyśmy coś jeszcze przez niego zobaczyły):)))))

*
Komentarz @smakodzyskany:
Piękna mroźna zima, początek lat 90-tych, ja jako mała dziewczynka brnę do szkoły ośnieżoną drogą wśród oszronionych drzew, jest mi zimno, coraz zimniej. W szkole czeka mnie niespodzianka, kubek gorącego napoju o przedziwnym smaku i aromacie. Okazała się to być kawa zbożowa Inka. Malutka wiejska szkoła do której uczęszczałam miała tradycję, że w sezonie grzewczym zapewnia kubek gorącej zbożówki każdemu uczniowi. To był piękny zwyczaj w którym szkoła dbała nie tylko o wykształcenie ale również także o komfort i dobre samopoczucie uczniów, zwłaszcza, że niektórzy musieli dziennie przemierzać kilka kilometrów w jedną stronę.
Kilka lat później wraz z rodzicami przeprowadziłam się do innej miejscowości, byłam zdziwiona brakiem dostępności kawy zbożowej dla wszystkich uczniów. Potem już nigdzie z tym się nie spotkałam. Ciekawa jestem, czy w szkole w której spędziłam pierwsze lata nauki, dalej jest kontynuowana tradycja serwowania każdemu uczniowi rozgrzewającej Inki?
A książkę podarowałabym mojej kuzynce Małgosi z którą wspólnie przemierzałyśmy drogę do szkoły.



Dekoracje z szyszek- sesja dla magazynu Country

Życząc Wesołych Świąt- załączam Wam garść inspiracji na wykorzystanie szyszek w dekoracjach świątecznych. Sesja powstała na zlecenie magazynu Country i ukazała się w styczniowym wydaniu -właśnie dostępnym w kioskach. 

W sesji pomagała mi moja serdeczna przyjaciółka Agnieszka Nowak, która na co dzień zawodowo zajmuje się szyciem lalek na zamówienie- zobaczcie jakie cuda Tworzy w Lalinda.pl

Agnieszka jest autorką m.in. tych pięknych szyszkowych krasnali w niebieskich czapeczkach czy uroczych szyszkowych jeżyków. Jej 2 złote ręce potrafią wyczarować wszystko co sobie zamarzę. Dziękuję! Praca z Toba to wielka przyjemność!

Ta sesja nie powstałaby też, gdyby nie druga moja serdeczna przyjaciółka Kasia Kowalczyk ze sklepu Kredens Babci Heli, która to przysłała całą swoją kolekcję szyszek i szyszkowych dekoracji abym mogła je sfotografować w tej sesji. Kasiu- dziękuję, po raz kolejny Twoje skarby pomagają mi tworzyć piękne sesje. 

*

*

*



Zielone Gałązki na Święta- sesja dla magazynu Country

Moi Drodzy Czytelnicy, życzę Wam serdecznie pięknych Świat Bożego Narodzenia. Niech będą takie jakie sobie wymarzycie. Może dla części z Was będą takie jak na poniższych zdjęciach?

Pełne dekoracji z wykorzystaniem elementów natury. Ci którzy stale śledzą tu moje zdjęcia- wiedza, że uwielbiam wykorzystywać tyle natury ile to tylko możliwe w moich sesjach. 

Uważam, że Natura jest najpiękniejszym designerem i wszystko co stwarza z założenia jest piękne i fotogeniczne. Dlatego najczęściej swoich inspiracji szukam na spacerach w lesie i na łąkach czy polach. 

Uwielbiam kiedy porą świąteczną, w domu pachnie nie tylko piernikiem i bigosem ale również iglastymi gałązkami wszelkiego rodzaju. 

Nie ograniczam się do świerku- sięgam po cyprysy, cisy, sosny(szczególnie lubię syberyjska z długimi miękkimi igłami), jodły czy modrzewie (choć te ostatnie rzadko potrafią dotrwać zielone do końca grudnia).  

Może zainspiruje też Was aby w tym roku obok plastikowych świecidełek użyć do dekoracji pachnących i zielonych gałązek?

Ściskam serdecznie i wracam do gotowania wegetariańskiego bigosu. Jeśli chcecie znać mój przepis znajdziecie go TUTAJ.