Tort z kwiatami z ananasa

Dziś bardzo kulinarnie i właściwie tylko o tym torcie. Zasługuje na uwagę bo jest pyszny. Po raz pierwszy zrobiłam go w wersji wegańskiej na urodziny jednego z moich przyjaciół. Tak się składa, ze ten przyjaciel jest również moim pracownikiem a dla moich pracowników piekę torty urodzinowe, które potem pałaszujemy wspólnie w naszej pracowni. (Chce ktoś się u mnie zatrudnić? Właśnie robię nabór na nowe stanowisko 😉 ). Po raz pierwszy tort wyszedł pyszny, choć robiłam go zupełnie na oko inspirując się paroma przepisami znalezionymi w Internecie. Potem jednak choć stawałam na głowie i próbowałam sobie przypomnieć proporcje i składniki jakie użyłam do upieczenia wegańskiego „biszkoptu” nigdy mi już wegańskie ciasto nie wyszło na tyle dobre by dorastało do moich standardów. Dlatego podaję Wam dziś wersję z niewegańskim „biszkoptem”, choć cała reszta tortu taka jest. Myślę, że weganie z łatwością przerobią tort używając swojego sprawdzonego przepisu na ciasto bez użycia nabiału. Z miłą chęcią posłucham ich sugestii jak piec takie ciasto aby było pulchne, lekkie, pyszne i nie smakowało sodą. Ciasto użyte do tortu ananasowego choć nie-wegańskie jest naprawdę dobre. Moje 20 letnie poszukiwania dobrego i niezawodnego ciasta tortowego bez jajek doprowadziły mnie właśnie do tego przepisu. Wychodzi zawsze (przynajmniej mnie), jest proste w przygotowaniu, ma mało i łatwo-dostępnych składników (syrop kokosowy użyty do tego konkretnego przepisu można pominąć), dobrze się nasącza i rośnie równomiernie podczas pieczenia. Można go modyfikować robiąc w wersji kakaowej lub cytrynowej. Wspaniale nadaje się też aby upiec je w formie do mufinek.

W ogóle cały tort ananasowy, super nadaje się aby przygotować go w formie 9-10 mini torcików, wykonanych właśnie z ciasta upieczonego w formie do mufinków. Każdy torcik z kwiatkiem ananasowym na czubku- wygląda przecudownie. Najlepiej jest wtedy mufinki pokroić na 3 części i składać torciki z 3 plasterków ciasta takiej samej średnicy. Czyli na jeden torcik- trzy wierzchy od babeczek, na drugi trzy środki babeczek a na trzeci 3 spodnie części. Wtedy to faktycznie wygląda jak malutki torcik a nie ma kształtu cupcakes-a. Zachęcam również do wykonania kwiatów z ananasa. Są proste i mało pracochłonne a wywołują efekt „WOW” u każdego konsumenta tego ciasta. Większość osób najpierw odkłada je na bok myśląc, że to prawdziwe kwiaty użyte tylko jako niejadalna dekoracja. Kiedy jednak dowiadują się z czego są kwiaty i że można je spałaszować razem z tortem są zachwyceni. Mam nadzieję, ze Wy również będziecie.
Pozdrawiam was serdecznie i informuję, że do końca roku mogę pojawiać się tutaj mniej regularnie. Właśnie zaczyna się „przedświąteczny okres” wzmożonej pracy w mojej firmie. W tym roku jakoś bardzo wcześnie. Oznacza to dla mnie i mojego męża (oraz wszystkich naszych pracowników) bardzo intensywną pracę, również w weekendy. Kiedy będziecie czytali ten post w sobotni ranek ja będę najprawdopodobnie już w pracy, wykonując jedną ze 120 ram, którą Prezydent RP będzie wręczał niedługo swoim gościom w Belwederze. Wrócę do domu już tak późno, że nie zastanę żadnego dobrego światła do fotografowania a bez niego moje zdjęcia są nic niewarte. I tak będzie niestety przez najbliższe dwa miesiące, będą tylko zmieniać się zlecenia a za oknem będzie się robić coraz ciemniej. Ale to minie wraz z zimowym przesileniem. Bądźcie więc cierpliwi i wyrozumiali. Poproszę bardzo.

Print Friendly

TORT ANANASOWO-KOKOSOWY
(jednym słowem pina-colada)

na ciasto:
1 puszka skondensowanego słodzonego mleka (530g)
150g masła roślinnego (takiego klasycznego ze słonecznikiem na wieczku, ostatecznie może być miękkie masło)
1/2 płaskiej łyżeczki sody
1/2 płaskiej łyżeczki proszku do pieczenia
1 łyżka soku z cytryny
2 szkl + 2 łyżki mąki
4 łyżki kokosowego syropu (takiego jak na jednym ze zdjęć lub 4 łyżki wody)
1 łyżka kaszy manny (do wysypania tortownicy)
na nadzienie ananasowe:
średni świeży ananas (mój ważył 1850g przed obraniem)
1 łyżeczka mąki ziemniaczanej (lub kisielu ananasowego jeśli akurat masz)
5 łyżek kokosowego syropu barmańskiego (jak na zdjęciu- lub czegoś innego intensywnie kokosowego, lub można pominąć-choć szkoda)
na krem:
1 puszka kokosowego mleczka min 18% tłuszczu (400ml)
1 łyżeczka kokosowego syropu barmańskiego (można pominąć)
1 łyżeczka soku z cytryny
1 łyżka cukru waniliowego (najlepiej w formie pudru)
2 łyżki masy śmietanowej lub 1 łyżka Śmietan-fix-u i 1 łyżka cukru pudru (lub można pominąć jeśli nasze mleczko ładnie się ubiło- tylko dodać wtedy cukier puder).
do dekoracji:
2-3 łyżki wiórków kokosowych
kwiaty z ananasa (przepis w osobnej ramce)

Przygotowanie ciasta:
1. Mleko i masło roślinne zmiksuj mikserem ręcznym na puszystą masę (około 1 minuty).
2. Wyłącz mikser, dodaj proszek do pieczenia i sodę a na nią wylej sok z cytryny (powinno się spienić- jeśli się nie pieni to znaczy, że soda jest nieaktywna, trzeba dodać inną).
3. Zmiksuj ciasto ponownie i dodawaj stopniowo 2 szklanki mąki cały czas miksując.
4. Miksując dalej i dodaj syrop kokosowy lub wodę i dodatkowe 2 płaskie łyżki mąki.
5. Ciasto wyjdzie puszyste i gęste (takie do przekładania łyżką nie do wylewania).
6. Tortownicę wysmaruj masłem i wysyp kaszą manną, przełóż ciasto i wygładź wierzch- najlepiej mokrą łyżką. Ja piekę ciasto w dwóch małych tortownicach 16cm średnicy każda. Polecam wszystkim taki zakup, ciasto piecze się szybciej, bardziej wyrasta, do niektórych tortów nie trzeba go przekrajać (ma się 2 gotowe blaty) a co najważniejsze 2 małe tortownice mieszczą się razem na jednym poziomie piekarnika. Jeśli nie masz 2 małych blaszek użyj jednej większej(24cm średnicy).
7. Piecz ciasto w 170’C do złotego koloru i suchego patyczka. W dużej tortownicy będzie to około 40 minut w małych tortownicach około 20-25 min.
8. Wyjmij z piekarnika, pozostaw do lekkiego ostygnięcia w blaszce, potem przełóż na kratkę żeby wystygło. Teraz musisz ciasta bardzo pilnować. Jest ono pyszne, bardzo proste w wykonaniu, pięknie się nasącza i zawsze się udaje- ma tylko jedną wadę- bardzo szybko wysycha. Dlatego kiedy ciasto będzie już niegorące (może być jeszcze leciutko ciepłe) trzeba je zawinąć w folię lub po prostu włożyć do reklamówki. Inaczej zrobi się twarde na brzegach.

ananasowe nadzienie:
(zrób w czasie kiedy piecze się ciasto)
9. Od ananasa odetnij górę z liśćmi i dół. Jeśli górę utniesz równiutko może ci posłużyć jako podstawka pod tort (jak na zdjęciu- jest całkiem stabilna).
10. Ostrym nożem obkrój z ananasa skórkę. Po obkrojeniu łusek zostaną na ananasie „oczka” do wyłuskanie- jak w ziemniakach tylko że bardziej regularne. Trzeba je wszystkie po prostu wydłubać.
11. Przekrój ananasa na pół (nie wzdłuż- tylko tak aby plasterki które będziesz kroił wychodziły okrągłe) i jeśli będziesz robił dekorację z kwiatów wykrój 8-10 plasterków (patrz instrukcja w osobnej ramce).
12. Z pozostałego ananasa usuń twardy środek a resztę pokrój w drobną kostkę.
13. Odłóż 1/3 pokrojonego ananasa a resztę włóż do garnka, dodaj syrop kokosowy i gotuj przez 15 minut, mieszaj od czasu do czasu.
14.Zdejmij z ognia i blenderem zmiksuj na pulpę.
15. Postaw z powrotem na gaz dodaj pozostałego ananasa oraz mąkę ziemniaczaną lub proszek kisielowy wymieszany z 1-2 łyżkami zimnej wody. Zagotuj ponownie cały czas mieszając i odstaw do ostygnięcia.

krem kokosowy:
Mleko kokosowe można ubić tylko wtedy kiedy jest BARDZO zimne. Dlatego puszka mleka powinna przebywać w lodówce minimum 12 godzin a najlepiej 3-4 dni (ja po prostu trzymam puszki na stałe w lodówce, kiedy chcę z nich skorzystać jest jak znalazł). Dobrze jest również na 15 minut przed ubijaniem przełożyć puszkę do zamrażarki. Ważna jest także jakość mleka, osobiście polecam mleko firmy KIER. Próbowałam paru innych ale albo się nie ubijały dobrze albo były niedobre w smaku albo miały szary zamiast białego koloru. Zapytałam na forum o to inne blogerki kulinarne i one polecały też markę „Real Thai” i „Aroy-D”.
16.Zimną puszkę mleka odwracamy do góry dnem i otwieramy. Zlewamy wodę kokosową i wyjmujemy samą białą masę. (Niektóre mleka z powodu dodatku jakichś emulgatorów nie rozdzielają się na stałą i płynna część ale też dają się ubić). Przekładamy kokosową masę do schłodzonego naczynia dodajemy cukier waniliowy i ubijamy jak śmietanę. Kiedy jest już sztywna dodajemy resztę składników i mieszamy na wolnych obrotach tylko do połączenia składników. Śmietanfix lub masa śmietanowa służą w tym przypadku do dodatkowego usztywnienia kokosowej bitej śmietany. Jeśli nie lubisz takich dodatków a twoja śmietana ubiła się idealnie możesz spróbować je pominąć. Mleko kokosowe nigdy nie ubije się tak idealnie jak prawdziwa śmietana. Raczej nie zrobisz z niego rozetek na torcie, ale za to jest pysznie kokosowe i można nim przyzwoicie przełożyć oraz posmarować tort.

wykonanie tortu:
17. Ciasto przekrój na pół. Jeśli piekłeś w 2 małych tortownicach otrzymasz 4 warstwy jeśli w jednej dużej- 2 warstwy. Możesz placki ciasta dodatkowo nasączyć sokiem ananasowym, lub sokiem z cytryny zmieszanym z odrobina wody i syropem kokosowym.
18.Przełóż placki całą masą ananasową oraz 1/3 ubitego mleka kokosowego. Resztę mleka użyj do posmarowania wierzchu i boków tortu. Posyp wiórkami kokosowymi.
19. A teraz NAJTRUDNIEJSZE: wstaw tort do lodówki i zapomnij o nim na 12 godzin. Tyle czasu mu potrzeba, żeby ciasto ładnie zmiękło a smaki idealnie się połączyły. Przed tym czasem nie warto w ogóle zaczynać go jeść bo popsujesz sobie całą frajdę.

Ciasto najlepiej smakuje kiedy jest temperatury pokojowej, wyjmij je więc zawczasu z lodówki przed podaniem, żeby zdążyło się ocieplić. Kwiaty ananasowe układaj na cieście tuż przed podaniem.

Print Friendly

JAK ZROBIĆ KWIATY Z ANANASA
(do dekoracji tego ciasta i nie tylko)

potrzebne będą:
świeży ananas
piekarnik
ostry i cienki nóż
papier do pieczenia
miseczki lub forma do pieczenia muffinek

1.Obierz i wyoczkuj ananasa (wg. instrukcji w przepisie na ciasto powyżej). Musi pozostać w jednym kawałku ( tzn. nie wykrawaj z niego środka).
2.Bardzo ostrym, długim i cienkim nożem pokrój ananasa na cieniutkie okrągłe plasterki. Powinny być prawie przezroczyste, najcieńsze jakie się tylko da. Najlepsze będą te plastry wycięte ze środka ananasa. Jeśli więc nie przerabiasz całego na kwiaty, rozkrój go na pół i zacznij wykrawać plasterki ze środka.
3. Rozłóż plasterki na płaskiej powierzchni i przypatrz im się uważnie. Już teraz powinny przypominać kwiatki. Jeśli tego nie widzisz znaczy, że ich brzegi nie są dostatecznie poszarpane (to zależy od tego jak oczkowałaś ananasa). Poszarp brzegi plasterków, niech wyglądają jakby je ktoś poobgryzał. I najłatwiejszy sposób to faktycznie je poobgryzać- choć nie polecam, bo to ani apetyczne ani higieniczne a w wielu kuchniach które znam po porostu niedopuszczalne. Można zamiast zębami zrobić to nożem odpowiednio nacinając końcówki plasterków.
4. Każdy plasterek ułóż płasko na papierowym ręczniku, przykryj następną warstwą ręczników i dociśnij aby odsączyć nadmiar soku. Zrób tak parę razy do czasu aż ręczniki będę prawie suche. Im suchsze teraz będą twoje plasterki tym krócej trzeba będzie je piec w piekarniku. Uważaj przy zmianie ręczników by nie uszkodzić plasterków.
5.Płaską blaszkę do pieczenia (lepiej będzie w niej krążyć powietrze) wyłóż papierem i poukładaj na niej plastry ananasa.
6. Wstaw do piekarnika nagrzanego do 100’C, koniecznie ustawionego na opcję termoobiegu (ikonka z wiatraczkiem).
7. Piecz (a właściwie susz) plastry, przewracając co 15 minut. Przy pierwszym przewracaniu uważaj bo przylepią się trochę do papieru.
8. Po 40 minutach pieczenia warto zmniejszyć temperaturę do 90’C, żeby plastry się dosuszyły w środku a nie przypaliły na brzegach.
9. Większość plastrów wysuszy się w 1 godzinę. Ale może być to też trochę dłużej w zależności od tego jak cienko udało Ci się pokroić ananasa.
10. Kwiaty będą gotowe kiedy ich końcówki są już wysuszone a środki jeszcze leciutko wilgotne. W momencie wyciągania z piekarnika kwiatki powinny być jeszcze plastyczne a nie wyschnięte na wiór (kiedy ostygną zrobią się bardziej kruche).
11.Podczas pieczenia brzegi plasterków już lekko uniosły się do góry ale jeszcze nie mają one idealnego kształtu kielichów kwiatowych. Żeby to uzyskać trzeba włożyć plasterki do czegoś co podczas studzenia nada im kształt. Idealne będą małe miseczki, foremki do babeczek lub foremka do pieczenia mufinków. Włóż do niej plasterki tak aby nadać im bardziej zaokrąglony kształt.
12. Pozostaw kwiaty w foremkach na parę godzin w suchym miejscu.
13.Dekoruj ciasto kwiatami tuż przed samym podaniem- inaczej kwiaty namokną od kremu i oklapną. Obchodź się z kwiatami bardzo delikatnie.
15. Przechowuj kwiaty w szczelnej puszce, najlepiej wyłożonej pogniecionymi ręcznikami papierowymi. Chroń przed wilgocią. Jeśli pod jej wpływem kwiaty oklapną możesz dosuszyć je od nowa w piekarniku (już dużo krócej).

Do zrobienia kwiatów zamiast piekarnika możesz użyć maszynki do suszenia grzybów lub dehydratora- jeśli takie cuda posiadasz..

Najlepsze ananasy na „kwiaty” to te dojrzałe ale nie przejrzałe. Jak je poznać? Muszą mieć zielone nie szare liście i korpus choć w połowie pomarańczowy.

INSPIRACJA DO WYKONANIA TORTU POCHODZI STĄD I STĄD I STĄD.

Sernik na zimno z borówkami

Po raz pierwszy jadłam ten sernik jakieś 10 lat temu w belgijskiej wegetariańskiej restauracji usytuowanej w… pałacu. Miejsce nazywa się Radhadesh i jest wyjątkowe. Oto w XIX wiecznym pięknie odrestaurowanym pałacu (lub zamku-nie jestem pewna jak to nazwać) mieści się … hinduistyczna świątynia Kryszny. Wokół zamku mieszka duża społeczność wyznawców, która jest duszą tego miejsca. Jest tam wisznuicki Collage (autoryzowany przez Uniwersytet Oxfordzki), jest największa chyba w Belgii biblioteka i księgarnia z wisznuickimi książkami, jest hotel i centrum konferencyjne, są sale wystawowe gdzie prezentuje się sztukę hinduską. Jest Goshala, jedna z niewielu w Europie.
Miejsce rocznie odwiedza tysiące turystów. Pełni rolę lokalnego muzeum i jest jedną z największych atrakcji turystycznych w regionie. Jeśli kiedykolwiek będziecie w Brukseli lub Liege to wybierzcie się również do Radhadesh (tylko godzina drogi samochodem), naprawdę warto choćby z powodów kulinarnych. Można spróbować tam pysznego chleba w lokalnej piekarni (z 30 letnią tradycją) lub zjeść rewelacyjny obiad w przyzamkowej restauracji wegetariańskiej. Dla koneserów podróży kulinarnych w miasteczku obok (20km dalej) jest również mała wytwórnia belgijskiej czekolady do obejrzenia. Kilka razy dziennie zamek można zwiedzić z przewodnikami. Mówią chyba we wszystkich języka europejskich (również po polsku!).

Kiedy już tam będziecie, pełni ciekawych historii i niezwykłych wrażeń oraz przepysznego obiadu serwowanego za śmieszne pieniądze w lokalnej restauracji, koniecznie rozglądnijcie się za tym sernikiem. Serwują go tam w innej, lekko podpieczonej wersji, z wiśniami i migdałami zamiast borówek i cytryny. Jest przepyszny.

Kiedy 10 lat temu spróbowałam go podczas mojego pobytu w Radhadesh (byłam tam na jakiejś konferencji) od razu pobiegłam do restauracyjnej kuchni. Odnalazłam wspaniałą starszą kobietę, która na stałe mieszkała jako mniszka w świątyni a przy okazji piekła „cukiernicze dzieła sztuki” do restauracji. Chętnie podzieliła się ze mną przepisem, który okazał się nie jej autorstwa ale pochodził z tej książki, słynnego australijskiego wegetariańskiego szefa kuchni-Kurmy Dasa. O nim jednak napisze Wam już innym razem. Zdecydowanie zasługuje na osobną blogową historię.
Przez 10 lat życia w mojej kuchni, oryginalny przepis Kurmy ewoluował i zamienił się w „najprostszy popisowy sernik na zimno”. W mojej wersji jego wykonanie jest banalnie proste a efekt zupełnie niewspółmierny do włożonego w przygotowanie sernika wysiłku. Wyjdzie każdemu i to popisowo a w dodatku zawiera składniki do kupienia w każdym osiedlowym sklepie. Do dzieła więc, Moi Drodzy!

Print Friendly

SERNIK NA ZIMNO Z BORÓWKAMI
(bez żelatyny, bez jajek,najlepszy!)

200g sklepowych herbatników (2 klasyczne małe paczki) lub kruchych ciasteczek własnego wypieku
60g miękkiego masła (3 czybate łyżki)
olejek cytrynowy (wg. uznania i intensywności od paru kropel do 1/2 łyżeczki)
500g mascarpone (zimnego z lodówki)
350g skondensowanego słodkiego mleka z puszki (tj. około 3/4 klasycznej puszki)
1/2 szkl. +3 łyżki soku z cytryny (świeżo wyciśniętego)
otarta skórka z 1 dużej cytryny
500g borówek amerykańskich (lub innych owoców np. malin, truskawek, mango, winogron, jeżyn etc.)
garść liści mięty do dekoracji

1.Ciastka połam, wrzuć do misy blendera i zmiksuj na proszek. Nie musi być idealny- nawet lepszy taki z drobnymi kawałkami ciasteczek.
2. Do ciastkowego proszku dodaj masło i olejek cytrynowy, wetrzyj masło w proszek tak żeby otrzymać coś w rodzaju mokrej kruszonki. Odsyp sporą garść na potem- posłuży do dekoracji.
3.Na dno dużej (28cm) tortownicy wysyp pozostała kruszonkę. Rozprowadź równomierną warstwą i uklep po wierzchu ręką. Wstaw do lodówki na pół godziny.
4. W międzyczasie w misce wymieszaj mikserem mascarpone z mlekiem z puszki i skórką cytryny na gładką masę(zajmie to około 1 min.). Cały czas miksując dodaj sok z cytryny i wmieszaj go w masę.
5.Powinnaś otrzymać dość gęstą pysznie słodką i orzeźwiająco cytrynową masę.
6.Wyjmij tortownice z lodówki, 3/4 borówek wsyp na ciasteczkowy spód (po pobycie w lodówce powinien stwardnieć i scalić się) .
7.Na borówki wyłóż masę sernikową. Parę razy postukaj tortownicą o blat, tak aby masa opadła i wniknęła pomiędzy owoce na spodzie.
8.Udekoruj wierzch pozostałymi owocami, listkami mięty i posyp odłożona kruszonką.
9.Wstaw do lodówki na 2-3 godziny do stężenia.
10.Zanim otworzysz obręcz tortownicy, obkrój brzegi sernika ostrym cienkim nożem. Inaczej część sernika zostanie na brzegach tortownicy.
11.Krój sernik na spore kawałki i podawaj gościom oraz domownikom. Na ich pochwały machaj ręką i odpowiadaj „OCH! To takie proste ciasto, znam je z GreenMorning.pl, chcecie link do przepisu?” 😉 .

Przechowuj sernik w lodówce, najlepszy jest w dniu zrobienia.

Tarta Morelowa

Wiele najlepszych przepisów powstaje przez przypadek lub pod szyldem ” Potrzeba matką wynalazku” lub jeszcze lepiej „Użyłam to co znalazłam w kuchni bo do sklepu było za daleko”. Kiedy zakładałam tego bloga poważnie zastanawiałam się nad nazwą „Czas posprzątać w lodówce”- bo to hasło przyświeca chyba największej ilości moich odkryć kulinarnych.

Przepis na dzisiejszą tartę (a właściwie mini tarty) powstał pewnego letniego popołudnia, deszczowego popołudnia. Idealnego popołudnia na pieczenie ciasta. Jeśli ktoś lub coś ponosi odpowiedzialność za moje dodatkowe centymetry w biodrach to jest to zdecydowanie deszczowa pogoda. Czy wy też to macie, że kiedy pada deszcz a za oknem nieciekawie i szaro natychmiast nachodzi Was ochota na pieczenie ciasta? Ja odczuwam to jako jakiś wewnętrzny przymus. Nic tak nie poprawia mi nastroju w burą pogodę jak słodki zapach pieczonego ciasta rozchodzący się po domu. Nawet nie muszę później tego ciasta jeść- sam proces jego przygotowania zmienia mi nastrój.

A więc owego deszczowego popołudnia, ciągnięta wewnętrznym przymusem znalazłam się w kuchni i przetrząsałam wszystkie szafki w poszukiwaniu składników na „improwizowane ciasto”. Znalazłam mąkę (połowa sukcesu), masło (coraz lepiej!), morele (mocno, bardzo mocno dojrzałe, tylko dlatego uchowały się jeszcze na dnie lodówki). Oj będzie TARTA!- pomyślałam- Jeszcze tylko cukier, jeszcze tylko cukier! … cukru jednak nie było: ani brązowego, ani białego, ani pudru. „Ani ani ciut-ciut” jak mawiał mój synek kiedy był mały. A za oknem leje! Kto w taką pogodę chodzi do sklepu?? Ja w każdym razie nie. Jeszcze więc raz do szafek i lodówki czy znajdziemy coś co zastąpi cukier w cieście: jakieś daktyle, rodzynki, melasę lub coś podobnego. No i proszę! Cierpliwość popłaca. Na najwyższej półce w lodówce gdzie przechowuje mało używane skarby znalazłam pół bryłki cukru goor.

Goor (ang. Jaggery) to indyjski nierafinowany naturalny cukier sprzedawany najczęściej w małych lub dużych bryłkach. Powstaje z odparowania słodkiego soku trzciny cukrowej lub z syropu wypływającego po nacięciu kwiatów drzew palmowych (najczęściej daktylowych rzadziej kokosowych). W całych Indiach wyrabiany jest w wielkich fabrykach jak i również na prowincji w bardziej prymitywny sposób. ( Zobaczcie tutaj jak w małej indyjskiej wiosce powstaje goor z trzciny cukrowej).

A jak smakuje goor??? NIEBIAŃSKO! Po pierwsze konsystencja: jest miękka i miła dla języka. Gur nie chrzęści pomiędzy zębami ale rozpływa się w ustach. Choć bryłki wydają się zbite i twarde to tylko pozory. Z łatwością można je kroić nożem lub wyskrobywać cukier łyżka. Po drugie smak. Gur to odparowany syrop. Jest w nim i smak miodu i smak karmelu i smak toffi i smak nektaru kwiatowego. Nie ma w tym cukrze goryczki (charakterystycznej dla brązowego cukru lub melasy) jest za to odrobina kwaskowości, która mile komponuje się ze słodyczą cukru. Goor z powodzeniem można kupić w polskim Internecie lub sklepach z orientalną żywnością. Poszukajcie pod nazwą: jaggery, cukier palmowy, gur, goor. Warto kupować produkt pochodzenia indyjskiego- moim zdaniem najsmaczniejszy. Nie jest drogi. Ja w moim warszawskim sklepie z produktami indyjskimi, płacę tylko 7zł za 450g. Spróbujcie tego cukru a wejdzie on na stałe do Waszego jadłospisu. Szczególnie, że to jeden ze zdrowszych cukrów na świecie (zwłaszcza ten wyrabiany z palmowego syropu). Ma niski indeks glikemiczny, zawiera żelazo, cynk i potas oraz witaminy B i C. Wiele źródeł podaje, że jest dużo zdrowszy niż syrop z agawy (nie jestem ekspertem w dietetyce, nie będę się spierać jeśli ktoś twierdzi inaczej).

Kiedy więc znalazłam goor w lodówce i (po długiej walce) cudem powstrzymałam się, żeby nie zjeść go całego bez zawracania sobie głowy pieczeniem tarty- zastąpiłam nim cukier brązowy do tej pory używany w przepisie na moją tartę morelową.

I wiecie co?? Pewnie, że wiecie! Okazało się, że to połączenie godne króla. Jak chleb z masłem , jak pomidory z bazylią czy jabłka z cynamonem tak samo idealnie smakuje goor z pieczonymi morelami. Połączenie słodyczy goor z kwaskowymi morelami, aromatem tymianku i pysznym, lekko piaskowym ciastem tarty powinno i wam przypaść do gustu. Ja nie wyobrażam sobie już innej tarty morelowej niż ta. Jeśli nie uda się Wam kupić goor- trudno- tarta wyjdzie również pyszna z klasycznym brązowym cukrem lub innym który znajdziecie w swojej szafce. „Potrzeba matką wynalazku”- szukajcie więc i eksperymentujcie aż znajdziecie swój smak doskonały.

Print Friendly

MINI TARTY MORELOWE
(z cukrem palmowym, rozmarynem i migdałami , proporcja na 8 małych sztuk)

200g zimnego masła
3/4 szkl. mąki krupczatki
1 i 1/4 szkl. maki białej (lub pół na pół białej i ciemnej)
1-2 łyżki serka homogenizowanego lub jogurtu greckiego
1 cukier waniliowy
24 szt. średniej wielkości moreli
70g cukru palmowego (jaggery, goor) lub brązowego cukru
50g migdałów w płatkach
8 gałązek tymianku (niekoniecznie)
cukier puder do posypania (opcjonalnie)
odrobina śmietany (do posmarowania tart przed pieczeniem)
1. Wymieszaj mąki z cukrem waniliowym.
2. Dodaj masło i posiekaj je nożem na drobne kawałki.
3. Szybko zagnieć ciasto, na sam koniec dodając tyle serka lub jogurtu aby dało się je skleić.
4. Włóż ciasto do lodówki na 20-30 minut (lub na dłużej, może tam leżeć przez noc lub parę dni jeśli nie chcesz piec wszystkich swoich tart naraz.).
5. W tym czasie: przekrój na połówki morele i wyjmij pestki.
6. Podziel płatki migdałowe na 2 równe części, jedną z nich zmiksuj w blenderze z cukrem palmowym lub brązowym (tylko chwilę, cały czas maja być widoczne kawałki migdałów).
7. Wyjmij ciasto z lodówki podziel na 8 równych części.
8. Każdą część rozwałkuj na placek o średnicy 18-20cm (nie będą równe i idealne, będą miały nieregularne porwane brzegi- takie mają właśnie być!).
9. Układaj placki na blaszce do pieczenia (lepiej teraz bo potem z zawartością będzie bardzo trudno tarty przenieść na blaszkę)
10. Na każdy placek nakładaj po łyżce mieszanki migdałowo- cukrowej i 6 połówek moreli (jak kwiatek, ze środkiem i 5 płatkami dookoła, rozcięciem do góry) oraz gałązkę tymianku.
11. Brzegi placków załóż na morele jakbyś chciała z każdego placka zrobić sakiewkę ale nie starczyło Ci materiału i w środku zostanie dziura przez którą widać morele.
12. Ważne aby dobrze zlepić brzegi tart i żeby nie porobić w nich dziur. Cukier (zwykły czy palmowy) pod wpływem wysokiej temperatury stopi się wewnątrz tarty. Dopóki zostanie wewnątrz jest bezpieczny, jeśli wypłynie na gorącą blaszkę spali się.
13. Posmaruj ciasto na brzegach i wierzchu tart śmietaną i posyp pozostałymi płatkami migdałów.
14. Piecz w piekarniku nagrzanym do 200’C przez 30-35 minut (ostatnie 10 minut z termo-obiegiem) do złotego koloru.
15. Jeśli nie udało Ci się uchronić cukru przed wylaniem się i przypaleniem, postaraj się zdjąć tarty z blaszki zanim jeszcze przypalony cukier stwardnieje i przyklei się do nich.
16. Posyp cukrem pudrem jeśli chcesz.
17. Podawaj jeszcze ciepłe lub po całkowitym wystudzeniu.

Tarty mają dość intensywny smak ( morele i cukier palmowy to dwa bardzo zdecydowane smaki) dlatego wspaniale smakują z odrobiną bitej śmietany jeszcze lepiej lodów lub jogurtu lub serka homogenizowanego- czegoś nie za słodkiego co dopełni zdecydowany smak tart odrobiną łagodności. Może warto podać tarty z lodami według tego przepisu?

Jagodzianki

Pamięci Mojej Ukochanej Babci

Czarne jagody i potrawy z nich gotowane to smak mojego dzieciństwa. Moja ukochana Babcia była człowiekiem lasu, szanowała go i kochała miłością odwzajemnioną. Przez całe wakacje, każdego roku zabierała mnie i moją siostrę „na jagody”. To zawsze były wielkie wyprawy. Wstawałyśmy wcześnie rano, ubierałyśmy kalosze, na głowę chusteczki, brałyśmy swoje małe koszyczki (pełne wiktuałów babci) i wyruszałyśmy na dworzec kolejowy. Tam wsiadałyśmy do pociągu pełnego podobnych nam „jagodowych turystów”. 5 stacji, 3 tunele i 2 mosty dalej wysiadałyśmy i szłyśmy parę kilometrów do wielkiego lasu. Choć nam wydawał się ogromny nasza babcia znała go jak swoją własną kieszeń. Wiedziała gdzie rosną najlepsze i największe jagody, gdzie można znaleźć poziomkowe polany, gdzie maliny są najsłodsze i gdzie rosną największe i najczarniejsze jeżyny na świecie.

Znała nazwy wszystkich ziół i pokazywała nam jaki można zrobić z nich użytek. Wiedziała jak odróżnić jadowitą żmiję od nieszkodliwego zaskrońca, jak siedzieć cicho i nie ruszać się żeby zobaczyć dzikie leśne zwierzęta. Jak po słońcu określić, która jest godzina, jak rozpoznać kierunki świata, jak odróżniać grzyby jadalne od trujących. Znała wszystkie leśne tajemnice: jak nazywają się różne gatunki drzew, które kwiaty są jadalne i jaki urodzi się motyl ze znalezionej gąsienicy, które ptaki kiedy odlatują do ciepłych krajów, dlaczego jelenie zrzucają rogi i czym tak bardzo zajęte są mrówki. Dlaczego nie można śmiecić w lesie i dlaczego jagody zbiera się ręcznie a nie maszynkami, które kaleczą krzaczki. Tego wszystkiego uczyła również nas, właśnie na wyprawach jagodowych.

Kiedy wracałyśmy wieczorem do domu po takiej wyprawie do lasu, Babcia choć bardzo zmęczona zawsze przygotowywała nam przepyszną kolację używając tego co akurat przywiozłyśmy z lasu. Jesienią był to smakowity sos grzybowy, w sezonie jagodowym były to jagodowe pierogi, naleśniki z jagodami, jagodowy placek lub jagodzianki.

Jeśli w lesie byłyśmy pracowite i udało nam się uzbierać dużo jagód, babcia zabierała nasze zbiory następnego ranka na targ, gdzie sprzedawała je za ogromne wtedy dla nas pieniądze. Wrzucałyśmy je potem do naszych skarbonek i oszczędzałyśmy na „coś ważnego”. Pieniędzy „jagodowych” nie wydawało się na byle co, wiedziałyśmy jak ciężko trzeba było pracować, zbierając jagódkę po jagódce i wkładając do słoiczka przywiązanego w pasie, ile razy trzeba było się schylić, ile kilometrów przejść, ile nadźwigać ciężkiego koszyka. Szanowałyśmy swoją pracę. Kolejna bezcenna jagodowa lekcja Babci. Kiedy kończyły się wakacje. My szłyśmy do szkoły a Babcia zaczynała jeździć do lasu na borówki. Wracała wieczorem bardzo zmęczona z koszami pełnymi tych czerwonych cierpkich jagód z których robiła potem przepyszne konfitury na zimę. Zaścielała piękny, wielki, secesyjny stół w salonie białym obrusem i wysypywała na niego zawartość koszyków. „Babciu! Babciu! Pamiętałaś o nas?” pytałyśmy ją z siostrą. „Oczywiście” -odpowiadała. Rozgarniała czerwone borówki i wtedy dostrzegałyśmy gdzieniegdzie, pieczołowicie wyszukane przez nią w lesie i specjalnie dla nas zebrane pojedyncze czarne jagódki. Biegłyśmy do kuchni, każda po swoją szklaneczkę i cierpliwie wybierałyśmy „nasze” jagódki ze stosu borówek. Babcia potem ucierała je każdej z nas ze śmietaną i cukrem.

Powiedzcie mi czy istnieje na tym świecie większa miłość od „Miłości Babcinej”???

Babci nie ma już z nami , odeszła parę lat temu. Wiecie jak wygląda niebo do którego poszła?

Pełno tam wielkich lasów gdzie sezon jagodowy trwa przez cały rok. Babcia codziennie wyprawia się do jednego z nich wracając z koszem pełnym dobroci. Wieczorami gotuje z nich przepyszne potrawy w swojej niebiańskiej kuchni. Stołują się u niej wszystkie okoliczne Anioły. Bardzo łatwo je rozpoznać- to te które mają najwięcej fioletowo-jagodowych plam na swoich niebiańskich szatach. Och i wiecie co jeszcze ?- nadali jej tam na pewno nowe imię. Teraz nazywa się Pani Jagoda!

W takie dni jak dzisiaj, w środku sezonu jagodowego tęsknię za Babcią najbardziej. Patrzę na mojego syna i żałuję, że to Ona nie pokaże mu i nie nauczy tych wszystkich wspaniałych rzeczy. Jak wąchać wiatr, jak słuchać ptaków, jak nie bać się deszczu i chodzić boso po trawie, jak oglądać wschody i zachody słońca, jak obejmować drzewa jak patrzeć w gwiazdy, jak pokochać las… jak być człowiekiem.

-Synku wyłącz ten komputer- proszę- Pakuj się. Jedziemy do lasu!

-Do lasu?? Po co mamo?- pyta moje dziecko.

-Jak to „po co”? -Na jagody! – odpowiadam.
Wy też spakujcie się, zabierzcie swoje dzieci i pojedźcie z nimi do najbliższego lasu. Pokażcie im norę zająca, żeremie bobra czy wielkie mrowisko. Nauczcie, że te ptaki z czerwonymi główkami to dzięcioły a te z niebieskimi piórkami na skrzydłach to sójki. Znajdźcie tropy zwierząt i napijcie się wody ze strumienia, poszukajcie leśnych skrzatów i polnych wróżek, uplećcie wianki i ponadziewajcie znalezione poziomki na źdźbła trawy. Nazbierajcie jagód do koszyka, wróćcie do domu i razem upieczcie jagodzianki. Usiądźcie na werandzie ze szklanką mleka, jagodzianką w dłoni i opowiedzcie swoim dzieciom o waszym dzieciństwie. Koniecznie opowiedzcie im jak bardzo kochały Was wasze BABCIE!

Print Friendly

JAGODZIANKI
12-15 średnich szt.
żeby było szybciej, można ciasto zrobić rano przed wyjazdem do lasu,
trzeba włożyć go do lodówki,gdzie będzie na nas czekało i powoli sobie rosło.

na zaczyn:
20g. świeżych drożdży
1 szkl. ciepłego mleka
4 łyżki cukru
2 szkl. mąki (ja daję 1szkl białej i 1szkl. mąki „pełne ziarno”)
1 cukier waniliowy
skórka otarta z 1/2cytryny
dodatkowo do ciasta:
3/4-1 szkl. mąki
1/4 (50g) kostki roztopionego masła
na nadzienie:
1 szkl. jagód (poza sezonem mogą być mrożone)
1 czubata łyżka cukru
1/2 łyżeczki mąki ziemniaczanej
na kruszonkę:
2 łyżki miękkiego masła
2 łyżki cukru
1 łyżka cukru waniliowego
otarta skórka z 1/2cytryny
3 łyżki mąki (ja użyłam „pełne ziarno”)
2 łyżki śmietany do posmarowania
na lukier:
2 łyżki (bardzo czubate) cukru pudru
1-2 łyżeczki soku z cytryny

ZACZYN:
1. W dużej misce rozetrzyj łyżką drożdże z cukrem, cukrem waniliowym i skórką z cytryny (drożdże się rozpuszczą).
2.Zalej ciepłym (nie gorącym! inaczej zabijesz drożdże) mlekiem i wymieszaj.
3.Dadaj 2 szkl. maki i dokładnie wymieszaj łyżką (jeszcze lepiej mąkę przesiać przez sito).
4.Właśnie wykonałaś zaczyn. Przykryj miskę czystą ściereczką lub ręcznikiem.
5.Odstaw na 1/2 godz. w ciepłe miejsce. W lecie możesz postawić w osłoniętym od wiatru miejscu na słońcu, w zimie obok kaloryfera lub uchylonego piekarnika. Ważne, żeby było ciepło i bez przeciągów.
CIASTO:
6.W międzyczasie roztop w rondelku 1/4 kostki masła, odstaw do lekkiego ostygnięcia.
7.Po 1/2 godziny zaczyn podwoi swoją objętość, dodawaj do niego na przemian mąkę (3/4szkl) i roztopione ciepłe ale nie gorące masło.
8.Zagniataj ciasto przez 1-2 minuty, powinno być miękkie i nieklejące się do rąk. Jeśli potrzeba dosyp jeszcze 1/4szkl mąki.
9.Jeśli idziesz na jagody, teraz odłóż ciasto do lodówki (przed pieczeniem wyjmij, przełóż do ciepłego naczynia i pozostaw pod przykryciem na blacie przez co najmniej pół godziny do wyrośnięcia). Jeśli robisz jagodzianki od razu teraz odłóż ciasto na 15 minut w ciepłe miejsce.
NADZIENIE:
10. Jagody umyj osusz na papierowym ręczniku (powinny być suche), wymieszaj z cukrem i mąką ziemniaczaną (pomoże żeby jagody nie wypływały z bułeczek podczas pieczenia).
11. Ciasto rozwałkuj na placek o grubości 1cm. Nożem wycinaj kwadraty 8/8cm.
12.Nakładaj na każdy sporą łyżkę jagód i sklejaj w koperty (instrukcja na zdjęciu).
13.Układaj na posmarowanej masłem blaszce w sporych odstępach (jagodzianki urosną).
KRUSZONKA:
14.Miękkie masło wymieszaj z cukrem i dodaj pozostałe składniki.
15.Rozcieraj palcami do czasu aż uzyskasz konsystencję kruszonki (jeśli potrzeba dodaj odrobinę więcej mąki).
16.Ja lubię kruszonkę bardziej chrupką i w kawałeczkach. Jeśli chcesz żeby twoja kruszonka była piaskowa(taka jest bardziej charakterystyczna dla jagodzianek) to zrób ją z roztopionego zamiast miękkiego masła, użyj wtedy też koniecznie białej a nie innej mąki.
16. Jagodzianki posmaruj po wierzchu śmietaną (dobrze ją rozcieńczyć odrobiną wody)i posyp kruszonką.
PIECZENIE:
17. Przykryj blachę i odstaw do wyrośnięcia na 10 minut.
18. Po tym czasie wstaw do zimnego piekarnika, ustaw temperaturę na 180’C, zamknij drzwiczki i pozwól bułeczkom rosnąć wraz z temperaturą w piekarniku (to bardzo dobry trik do wykorzystania również z innymi ciastami drożdżowymi).
17.Piecz jagodzianki przez około 15-20 minut lub po prostu do osiągnięcia właściwego złotego koloru.
18. Pozostaw do lekkiego ostygnięcia.
LUKIER:
19.W małej miseczce utrzyj cukier puder z 1 łyżeczką soku z cytryny. Powinien być gęsty ale lejący. Jeśli nie spada z łyżki cieniutkim strumieniem dodaj jeszcze odrobinę soku i utrzyj.
20. Polewaj jagodzianki odrobiną lukru i podawaj jeszcze ciepłe ze szklanką zimnego mleka.
21. Możesz jagodzianki zamrozić (przed polaniem lukrem) i rozmrażać ogrzewając w ciepłym piekarniku. Jeśli jakieś jagodzianki zostaną i chcesz je podać na drugi dzień, lepiej żeby przenocowały w lodówce, zapakowane w folię aluminiową. Rano odgrzane przez chwilę w ciepłym piekarniku będą jak świeże.

Drożdżowe ciasto potrzebuje do szczęścia 2 rzeczy: po pierwsze ciepła. Dlatego najlepiej wszystkie naczynia używane do jego wyrobu najpierw ogrzać (np. zanurzając w ciepłej wodzie), a wszystkie składniki wyciągnąć z lodówki na czas (ja zimą stawiam nawet mąkę na kaloryferze, żeby się ugrzała). Po drugie- czasu i spokoju. Dlatego nie warto się z nim śpieszyć i dać mu wyrosnąć odpowiednio długo i odpowiednią ilość razy. Odwdzięczy się niezwykłą puszystością i miękkością.

Bezy bez jajek. Niemożliwe?

Niemożliwe to termin ze słownika głupców, w twoim słowniku nie istnieje” – tak zwykł tysiące razy mówić do mnie mój Guru. A żeby za słowami podążały czyny jeszcze częściej słyszałam „Niemożliwe? Dajcie to Cintamani (czyli mnie) do załatwienia, wtedy przestanie być niemożliwe”.

Za pierwszym, drugim, dziesiątym razem powtarzasz sobie „nie, to nie do zrobienia, to się nie uda, nikt tego jeszcze nie zrobił, to NIEMOŻLIWE” ale jakimś cudem jeśli włożysz w to całe swoje serce, determinację, nie poddasz się kiedy przyjdą pierwsze komplikacje i brniesz dalej- to okazuje się, że za pierwszym, drugim i nawet dziesiątym razem udaje się. Większość naszych ograniczeń siedzi w nas samych a z mojego skromnego doświadczenia życiowego w 90% przypadków CHCIEĆ to MÓC. Oczywiście droga od chcieć do móc jest dużo dłuższa niż krótkie słówko „to” pomiędzy dwoma wyrazami. Aby ją przebyć najczęściej potrzebne są: czas, pot, łzy, ciężka praca, nieprzespane noce i dużo, dużo, dużo samozaparcia. Jednak to nie wszystko.

Tak jak każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku tak podróż od CHCIEĆ do MÓC zaczyna się od WIARY. Wiary, że damy radę. Bez niej prędzej czy później pobłądzimy w podróży. Jeśli nasza wiara jest słaba to i my słabniemy po drodze do MÓC. Wtedy wspaniale jest (jeśli jeszcze go nie mamy) znaleźć kogoś kto w nas uwierzy. Taka „wiara drugiego człowieka” jest jak zapasowa para butów a częściej nawet jak para skrzydeł. Dar takiej wiary to największy skarb w plecaku wędrowca od CHCIEĆ do MÓC.Jest jak błogosławieństwo.Jeśli rodzice mogliby ofiarowywać swojemu dziecku tylko jedno błogosławieństwo na całe życie- te byłoby (wg. mnie) najodpowiedniejsze.

W średniowiecznym Bengalu, wśród elokwentnych mówców popularna była taka oto modlitwa:

mūkaṁ karoti vācālaṁ paṅguṁ laṅghayate girim

yat-kṛpā tam aham vande śrī guruṁ dina tāriṇam

Ten przepiękny XIV-wieczny cytat towarzyszy mi często w drodze z CHCIEĆ do MÓC. Powtarzam go jak mantrę, szczególnie w chwilach kiedy droga prowadzi pod górkę. Moje tłumaczenie brzmi mniej więcej tak:

„Kłaniam się Guru gdyż dzięki Jego błogosławieństwom,
nawet chromy może przejść góry a niemowa elokwentnie recytować poezję”.

Dzięki błogosławieństwu Guru, który przez całe lata ogromnej wiary we mnie, pakował do mojego plecaka, niezliczoną ilość zapasowych skrzydeł, powstało w moim życiu tak wiele rzeczy wielkich i małych. Tak wiele niemożliwych stało się możliwymi (jak choćby bezy bez jajek;-). Wśród setek lekcji, które od Niego w życiu dostałam ta jest jedną z najcenniejszych- „Impossible is nothing”.

Kłaniam Ci się Guru i dziękuję bardzo.

Z pewnością to wielka wiara we własne możliwości pomaga nam przejść od CHCIEĆ do MÓC…ale kiedy już do celu dotrzemy: rozpakujmy nasz plecak i policzmy błogosławieństwa. Pomyślmy o wszystkich wspaniałych ludziach którzy nam na tej trudnej drodze pomogli. Jeśli wtedy nie przyjdzie zrozumienie,że sukces zawdzięczamy również IM a nie wyłącznie sobie- to niestety wracamy do punktu wyjścia- czyli „słownika głupców”. Na nieszczęście oprócz „niemożliwe” dużo więcej tam haseł. Pomówimy o nich jednak innym razem. Bo przecież miało być o BEZACH!

Bezy bez jajek- brzmi niemożliwie? A jeśli jeszcze dodam, że wychodzą bez żadnych substytutów jajek w proszku, żadnej modyfikowanej soi, żadnych ulepszaczy, żadnych E z numerkiem? No więc z czego?! Z SIEMIENIA LNIANEGO. Cudownie zdrowego, napakowanego kwasami tłuszczowymi omega 3 i 6 .

Ci którzy maja doświadczenia z piciem wywaru z nasion lnu (idealny na wrzody żołądka) kręcą teraz nosem- to okropne w smaku- mówią. Maja rację, kisiel lniany jest okropny (wierzcie mi piłam go nie raz). Jednak zamieniony na słodką piankę wysuszony w piekarniku przechodzi transformację niebywałą. Polecam spróbować nie tylko wrzodowcom;-))

Moja droga z CHCIEĆ do MÓC aby stworzyć przepis na bezy bez jajek trwała ponad miesiąc. Eksperymentowałam z siemieniem lnianym, złotym i brązowym (złote jest zdecydowanie lepsze w tym przepisie), próbowałam różnych proporcji i gęstości kisielu (wcale nie lepszy im gęściejszy), prawie zatarłam swój ręczny mikser (do tego przepisu zdecydowanie polecam stojący robot kuchenny, jeśli nie macie pożyczcie od przyjaciółki- ja tak zrobiłam- Aldono, wielkie dzięki!), próbowałam różnych dodatków smakowych (wszystkie niestety wpływały niekorzystnie na strukturę bezy), próbowałam dodatków wzmacniających strukturę bezy (odrobina zamiennika jajek w proszku, powodowała, że bezy wyrastały trochę wyższe ale dla mnie i bez tego były OK).

Print Friendly

BEZY BEZ JAJEK
Około 50 szt.

1/2 szkl. siemienia lnianego niemielonego (najlepiej złotego)
3 szkl. wody
4-5 łyżek cukru pudru
ewentualnie 2 łyżeczki zamiennika jajek w proszku (użyłam takiego)

1. Wypłucz siemię, zalej wodą i zagotuj.
2. Zmniejsz ogień i gotuj przez 30 minut, mieszając od czasu do czasu.
3. Woda będzie bulgotać i przemieni się w kisiel. Uważaj aby nie wykipiał(fatalnie się go sprząta z kuchenki)
4. Przecedź kisiel przez sitko powinno być około 1 szklanki.
5. Odstaw do całkowitego ostygnięcia, bez przykrycia (najlepiej na noc).
6. Rano z kisielu zrobi się „glut” w jednym kawałku, przelej go do miski robota kuchennego.
7. Miksuj(końcówką do ubijania śmietany) na najwyższych obrotach przez 8-10 minut.
8. Otrzymasz białą dość sztywną pianę.
9. Nie przestając mieszać dodawaj stopniowo do piany po 1 łyżce cukru pudru.
10. Teraz możesz dodać zamiennik jajek.
11. Wyłącz mikser.
12. Blaszki największe jakie masz, wyłóż papierem do pieczenia (koniecznie).
13. Nałóż pianę do rękawa cukierniczego ( wystarczy też zwykły worek z odciętym jednym rogiem) i wyciskaj bezy o średnicy około 3-4 cm.
14. Wstaw do piekarnika(wszystkie blaszki na raz) nagrzanego do 115’C(najlepsza opcja z termoobiegiem) i susz bezy przez co najmniej 1,5 godz.
15. Możesz sprawdzić czy są dobre pukając w nie leciutko palcem. Lub po prostu bezy wyjmij i spróbuj. Jeśli w środku są cały czas miękkie – susz bezy dalej (możesz to nawet zrobić po długiej przerwie, lub na drugi dzień).
16. Przechowuj bezy w suchym miejscu najlepiej w blaszanych puszkach. Inaczej będą chłonąć każdą wilgoć z powietrza i mięknąć. Jeśli tak się stanie możesz je ponownie dosuszyć w piekarniku.
17.Na zdjęciu widzisz bezy przełożone czekoladowym kremem-jeśli chcesz przekładać bezy kremem lub owocami zrób to tuż przed podaniem.

Nie wiesz co zrobić z pozostałymi po gotowaniu kisielu nasionami lnu?? Użyj ich jako maseczkę, idealnie nawilżają i wygładzają cerę. Lekko ciepłe nałóż na twarz i dekold, przykryj wilgotnym ciepłym ręcznikiem i poleż tak przez 15-20 minut. Kisiel lniany jest też wspaniałą odżywką do włosów (samych ziaren nie polecam- trudno je spłukać a potem wyczesać).