Jestem bardzo wybrednym konsumentem i naprawdę trudno zadowolić moje podniebienie (nawet mnie samej). Wiedzą o tym domownicy, którzy wprowadzili dla mnie całkowity zakaz marudzenia przy stole. Inaczej wiecznie bym narzekała, że to czy tamto danie mi nie wyszło, że jednak mogłoby być lepsze, bardziej słone, mniej lub bardziej przypieczone, ciutkę pikantniejsze itd.  Narzekałabym tak długo aż w końcu zepsułabym wszystkim apetyt oraz frajdę ze smacznego posiłku.  „To nie tak”, „tamto jeszcze gorzej”- klasyczna perfekcjonistka, która podaje obiad poprzedzając go długą listą, co mogłoby smakować lepiej i co jej zdecydowanie nie wyszło tak jak powinno.
Czasami zdarza się jednak, że perfekcjonistka wcale nie ma ochoty na narzekanie a wręcz przeciwnie zajada z wielkim apetytem. Milczy nie dlatego, że ma zakaz narzekania tylko dlatego, że właśnie kontempluje coś przepysznego.  Wygląda na ukontentowaną i spokojną. Jednak to tylko pozory.  W  jej głowie właśnie odbywa się wielka gonitwa. To jej umysł biega w kółko jak oszalały  krzycząc „Jak to było, jak to było!” i próbuje sobie przypomnieć jakie przyprawy, składniki i proporcje zostały użyte podczas przygotowywania potrawy.       Tak się najczęściej dzieje (przynajmniej w mojej kuchni- czy w Waszych również?), że największe odkrycia kulinarne powstają przez przypadek, mimochodem, wtedy kiedy najmniej się o to staram. Kiedy spontanicznie powrzucam trochę tego czy tamtego do garnka. Kiedy zabrakło jakiegoś składnika, lub kiedy mam jakiegoś w nadmiarze. Kiedy coś poszło nie tak lub kiedy musiałam „ratować coś awaryjnie”  schodząc ze ścieżki wydeptanej przez rutynę.

       Lubię takie sytuacje i  lubię gotować spontanicznie. Lubię być zmuszana do porzucania rutyny i komponowania dania z tego co znajdę w ogródku lub lodówce. Nie należę do tych kucharzy, którzy rozpisują jadłospisy tygodniowe i jeżdżą do sklepu z listą zakupów. Wręcz przeciwnie, uwielbiam kiedy moja lodówka świeci pustkami i otwierając ją muszę się nieźle nagłówkować jak to wszystko połączyć w jakieś ciekawe danie. Jeśli lodówka jest pełna moich ulubionych produktów- możecie być pewni, że pójdę na łatwiznę i ugotuję coś sprawdzonego, co przyrządzałam już tysiąc razy i pewnie mogłabym to zrobić z zamkniętymi oczami (A propos- gotowaliście kiedyś z zamkniętymi oczami? Spróbujcie- niesamowite doświadczenie!).         Dzisiejsza sałatka powstała właśnie w taki spontaniczny sposób. Zaczęło się od resztki kaszy jaglanej z obiadu, przesuwanej przez domowników z miejsca na miejsce i jakoś przez nikogo niechcianej. Doszły do tego łodygi ucięte z selerów (korzenie upieczone z przyprawami stanowiły dodatek do kaszy jaglanej pałaszowanej na obiad) oraz ogórki przyniesione z ogrodu. Dalej już poszło bardzo sprawnie- klasyczne sprzątanie lodówki- w której znalazłam kukurydzę, pora, paprykę i awokado. Na koniec odrobina luksusu- smażone nerkowce. Powstała bardzo subtelna sałatka, której najmocniejszym smakiem jest anyżkowy aromat łodyg selera. Świeże łodygi selera zerwane prosto z ogródka pachną przepięknie- jak najlepsze perfumy, sprawdźcie to koniecznie!

         Sałatka jest świeża (ogórki, papryka) a za razem sycąca (kasza, orzechy) i lekko słodkawa (kukurydza i seler). Śmiało może stanowić osobny posiłek. Będzie idealna np. na lunch do pracy.  Dla mnie  po prostu pyszna. Jeśli do tego dodamy, że jest wegańska, bezglutenowa, prosta w przygotowaniu i wygląda bajecznie kolorowo to czyni ją daniem zdecydowanie wartym wypróbowania. Polecam- szczególnie wszystkim kuchennym perfekcjonistkom- będziecie milczeć przy stole- obiecuję.

Print Friendly SAŁATKA Z KASZĄ JAGLANĄ (po prostu pyszna) do ugotowania kaszy: 1/2 szkl. kaszy jaglanej 1 szkl. gorącej wody 1 łyżka masła lub oleju 1/3 łyżeczki asafetydy (można pominąć) 1/2 łyżeczki soli do sałatki: 1 szkl. obranych i pokrojonych w kostkę ogórków 1/2 szkl. kukurydzy z puszki 1/2 awokado (pokrojone w kostkę) 1/2 małej czerwonej papryki (drobno pokrojonej) 3/4 szkl. orzechów nerkowca 1/3 szkl. pokrojonych łodyg selera (zwykłego, nie naciowego) 5cm kawałek pora (zielona część, pokrojony w cieniutkie plasterki) 4 łyżki oleju sól, pieprz, sok z cytryny 1. W małym garnuszku o grubym dnie rozgrzej masło (w wersji wegańskiej olej) dodaj asafetydę i smaż przez 10 sekund. Wsyp kaszę jaglaną i smaż przez minutę cały czas mieszając. Zalej gorącą wodą, dodaj sól, zamieszaj i przykryj szczelnie pokrywką. 2.Poczekaj aż woda w garnku zacznie bulgotać- wtedy zmniejsz ogień pod garnkiem do minimum (tak, że prawie nie widać płomienia) i pozwól kaszy gotować się pod przykryciem do czasu aż wchłonie całą wodę. Nie mieszaj kaszy pod żadnym pozorem. 3.Poczekaj aż kasza ostygnie i przełóż ją do dużej miski rozdrabniając ręką tak aby otrzymać pojedyncze ziarenka. 4. Na malutkiej patelni (jeśli jest większa użyj więcej oleju) rozgrzej olej i dodaj do niego orzechy. Cały czas mieszając usmaż je do złotego koloru. Wyłóż orzechy do miski z kaszą. Pozostaw olej na patelni. 5.Pokrojone łodygi selera (teraz jest na nie dobry czas bo sprzedają selery z zieleniną) wrzuć na olej i smaż przez 2-3 minuty cały czas mieszając aż lekko zmiękną. Dodaj wraz olejem do kaszy. 6. Wsyp do sałatki pozostałe składniki i delikatnie wymieszaj. 7. Dopraw solą, pieprzem i sokiem z cytryny. Możesz dodać do sałatki swoich ulubionych ziół. Ja dodałam kwiatków cebuli i delikatnych młodziutkich listków mięty.